Waar ga ik zitten met mijn Iliad?
Vanaf mei zijn NRC Handelsblad en De Volkskrant op het elektronische leestablet de Iliad te lezen. Irex Technologies, de exploitant van het door Philips uitgevonden elektronische papier, heeft een deal gesloten met PCM. Het bedrijf denkt aan een beursgang.
Voor Irex Technologies wordt 2007 het jaar van de waarheid. De exploitant van elektronisch papier ontstond in 2004 vanuit Philips, uitvinder van het product. Dit jaar moet een groeispurt volgen.
Algemeen directeur Hans Brons van iRex hoopt in 2007 zo’n 100.000 Iliads te verkopen. Dat waren er vorig jaar een kleine 10.000.
Brons: “Dit jaar moeten vooral zakelijke gebruikers toehappen. Als de Iliad aanslaat in de luchtvaart kan het heel hard gaan.”
Als bijvoorbeeld KLM het cabinepersoneel voorziet van de Iliad hoeven de piloten en de pursers geen kilo’s documenten en vluchtroutes meer mee te nemen. Dat scheelt gewicht en dus brandstofkosten.
De consumentenmarkt hangt op de beschikbaarheid van content. Uitgevers zijn vaak geen innovators, volgens Brons. Ze wachten af en kijken goed naar elkaar. Maar als er één over de brug komt, volgen er meer. Daarop gokken we.”
Op het plaatje ziet het er bijna uit als gewoon papier dat uit een groot tablet (soort Wacom) tevoorschijn komt. Bedriegt de schijn?
Een kijkje op de site van Irex leert dat het het een en ander aan software te downloaden is voor de Iliad, zoals Scribus een open-source programma voor pagina lay-out en persklaar maken van pagina’s (inclusief preflight e.d.). Of software die handschrift omzet in digitale informatie. Een grote pda met beperkte functionaliteit dus?
Als ik denk aan het moment en de motivatie om de Iliad te gebruiken, kan ik me er als consument nog steeds weinig bij voorstellen. Wat is de Iliad anders dan een draagbare flatscreen, of eigenlijk touchscreen, zonder toetsenbord? Waar ga ik ermee zitten? Kan ik er ook een foto mee maken, die versturen, of een prachtige handgeschreven brief met tekening, zonder dat ik eerst hoef te verbinden met een PC of laptop?
Ik stel me de toekomst zo voor, dat ik na mijn werk in de trein zit en uit mijn tas mijn elektronische papier, Papyrush, tussen de andere documenten vandaan graai. Wel even zoeken, want het is zo dun als een paar aan elkaar geniete A4-tjes. Ik zet mijn Papyrush (het blijft een stomme naam, net als powerpoint) en bekijk mijn favoriete RSS feeds. Zo kan ik ook mijn mail nog even checken, maar ook de voorpagina van de krant, NRC Kennisblad, binnenhalen en dan naar believen doorbladeren (hand van rechts naar links over het elektronische A4 strijken) of via ouderwetse hyperlinks me nog wat verder verdiepen. Wat ik belangrijk vind, selecteer ik intussen met een handbeweging en de selectie, die zich meteen vertaalt in een reeks links en headlines, kan ik na nog een klik aanbieden als RSS feed via mijn linkdump.
Of vergis ik me, en werkt het allang zo en zit niet eens iemand daarop te wachten?
bron: FEMbusiness, via DeNieuweReporter
